هفتمین روز از سی وهشتمین دوره جشنواره فیلم فجر در پردیس سینمایی ملت با حضور اهالی رسانه با نمایش فیلم‌های «لباس‌شخصی»، « خروج» و«آتابای» پیگیری شد. نشست‌های خبری امروز جمعه ۱۸ بهمن ماه با چالش‌های جذابی پیش رو بود و تنها فیلم کارگردان زن این دوره از جشنواره به نمایش درآمد.
جاسوسی در لباس شخصی
«لباس شخصی» عنوان فیلمی با مضمونی سیاسی درباره خیانت یکی از فرماندهان ارشد نیروی دریایی «امیردریادار بهرام افضلی» بعد از انقلاب و همکاری او با اعضای حزب توده است. این فیلم براساس داستانی واقعی ساخته شده است و در تیتراژ پایانی نیز فیلم‌های مستند دادگاه‌های این فرمانده نمایش داده می‌شود. امیرعباس ربیعی نویسنده و کارگردان این فیلم پیش از این فیلم‌های کوتاه بسیاری ساخته است.«لباس شخصی» فارغ از وجوه دراماتیک آن، یک فیلم سیاسی درباره یک حزب پرحاشیه در تاریخ معاصر در دهه شصت است.
مضمون داستان این فیلم و فضاسازی‌های آن کمی مخاطب را به یاد فیلم‌های «ماجرای نیمروز» و «سیانور» می‌انداخت. اما سبک فیلمسازی در «لباس شخصی» دوربین روی ریل بود در صورتی که در کارهای محمدحسین مهدویان دوربین روی دست است.
از نکات مثبت این فیلم بازی بازیگران آن است. بازیگرانی که از صحنه تئاتر به سینما آمده‌اند و تجربه‌های بسیار خوبی را باخود به همراه دارند. مهدی نصرتی در نقش «یاسر» بازی قابل قبولی دراین فیلم را ارائه داد اما شباهت بازی و گفتار او به نوید محمدزاده در همان نخستین پلان‌های فیلم به چشم می‌خورد که به نظر می‌رسد در گذر زمان این موضوع مرتفع خواهد شد.
توماج دانش بهزادی نیز از بازیگران حرفه‌ای تئاتر در نقش «حنیف» بازی درخشانی از خود نشان داد و توانست با جدیتی که شخصیت «حنیف» در این فیلم دارد گام موفق دیگری را در بازی‌هایش مقابل دوربینش به نمایش بگذارد.
روایت دادخواهی با خروج
«خروج» تازه‌ترین اثر ابراهیم حاتمی کیا در این دوره از جشنواره فیلم فجر، یک ملودرام اجتماعی است. این فیلم زندگی گروهی پنبه‌کار دزفولی را روایت می‌کند که محصول‌شان بر اثر اشتباه مسئول سدخاکی در آزاد کردن آب شور از بین می‌رود که در ادامه این کشاورزان تصمیم می‌گیرند دست به اعتراض بزنند. آنها برای اینکه اعتراض خود را به گوش رئیس جمهور برسانند با تراکتورهای خود به دل جاده می‌زنند و راهی تهران می‌شوند که در این راه با چالش‌های فراوانی روبه رو می‌شوند.
بازی فرامرز قریبیان در نقش «رحمت بخشی» بی‌نظیر بود. او نشان داد در تمام این سال‌های بازیگری‌اش مسیر سخت و درستی را برای موفقیتش طی کرده است. بازی دیگر بازیگران این فیلم چون پانته‌آ پناهی‌ها در نقش «مهربانو»، محمد فیلی، کامبیز دیرباز و سام قریبیان قابل توجه بود.
زن، عشق، زندگی
«آتابای» پنجمین ساخته نیکی کریمی در مقام کارگردان که در سانس سوم سینمای رسانه‌ها به نمایش درآمد، یک درام اجتماعی-عاشقانه است. داستان مردی به نام «آتابای» با بازی هادی حجازی‌فر که به همراه پدر و خواهرزاده‌اش در حوالی خوی زندگی می‌کنند. او دانشجوی معماری بوده که به خاطر مشکلات روحی و روانی ناشی از عشق نافرجام ترک تحصیل کرده و به روستای محل زندگی‌اش برگشته است.
«آتابای» در لغت به معنای شخصی بزرگ، مالدار وبزرگ مرد است و عنوان یکی از طایفه‌های بزرگ ترکمن نیز هست.
نیکی کریمی که تنها زن کارگردان در سی وهشتمین دوره جشنواره فیلم فجر است با ساخت و تهیه این فیلم نشان داد که مسیر روبه رشدی را در زندگی حرفه‌ایش پیش گرفته است. در کنار بازی خوب و قابل قبول حجازی فر و گویش آذری او که در این فیلم در مقام فیلم‌نامه‌نویس نیز حاضر شده است. او خود اهل خوی هست و شناخت کافی نسبت به موقعیت جغرافیایی این مکان دارد.
از نکات دیگر این فیلم می‌توان به حضور جوادعزتی که پرکارترین بازیگر دوره سی و هشتم است اشاره کرد که برای دومین بار بعد از فیلم «دوزیست» هم بازی حجازی فر با نقش «یحیی» شده است.
بازی قابل قبول هادی حجازی‌فر در نقش «آتابای» و برادرزاده‌اش «آیدین» با بازی دانیال نوروش را نمی توان نایده گرفت.
«آتابای» از لحاظ محتوا و فرم نسبت به فیلم‌های دیگر نیکی کریمی بسیار قابل دفاع است و از جذابیت‌های تصویری و موضوعی این فیلم و فیلمبرداری حرفه ای و خلاقانه با قاب‌های هنری نمی‌توان به سادگی گذشت. در این فیلم اغلب بازیگران به زبان آذری صحبت می کنند. با اینکه روایت «آتابای» برعهده یک مرد است اما به نظر می‌رسد قهرمان اصلی آن زنان و دفاع از حقوق آنهاست.
